Mijn eerste marathon

Eind vorig jaar heb ik het plan opgevat om mijn eerste marathon te gaan lopen.

Na al heel veel verhalen van mijn vader en Pieter Heggen over de Jungfrau- marathon gehoord te hebben, heb ik besloten dat ik in Zwitserland mijn eerste marathon ga lopen. Ze vertelden dat de laatste vijftien kilometer toch alleen maar wandelen is, dus dat klinkt dan toch heel aantrekkelijk dat het dan een beetje bergop op gaat nemen we dan maar op de koop toe.

Afgelopen donderdag ben ik dan vertrokken naar Zwitserland. Met het vliegtuig naar Geneve en vandaar met de trein naar Interlaken toe, waar Bart, Annemarie en Pieter mij van de trein haalden. (Zij waren al een week daar om heel veel te berg wandelen( 5 uur per dag) of om te mountainbiken). Die middag hebben we de omgeving nog even bekeken met de auto.

(dit was ons uitzicht vanuit de slaapkamer)

Vrijdagochtend zijn we de startnummers wezen halen. Na de nodige stands doorgelopen te zijn en wat praten met bekenden (vooral Zeeuwen) hebben we de laatste boodschappen gehaald en de rest van de middag in de zon op de camping zitten rusten.

Bart is die middag nog een anderhalf uur wezen mountainbiken, want hij kon vanwege een bilspierblessure niet de volledige marathon lopen.

Zaterdagochtend staat om half zeven de wekker en na een stevig ontbijt vertrokken we naar Interlaken. Bart en Annemarie hebben Pieter en mij afgezet en zij zijn weer snel teruggereden om de auto in Lauterbrunnen (20km punt) te parkeren en ons daar op te wachten.

Om 9.00 uur dan eindelijk de start en mijn “eerste” is nu echt begonnen. De omstandigheden zijn eigenlijk ideaal, bij de start nog maar 11 graden, maar de temperatuur zou oplopen tot 23 graden en de verder alleen maar zon.

De eerste tien kilometer zijn geheel vlak en ik liep heel makkelijk 25 minuten per 5 km. Hierna begint al het klimmen en vals plat, maar ik blijf heel makkelijk lopen.Net voor het 20km punt staan dan Bart en Annemarie met het fototoestel en de gelletjes. We krijgen op dat moment al een best klimmetje voor de kiezen, maar is nog steeds een warming-up voor wat ons verderop staat te wachten.

20 km gehad en we blijven lachen

Hierna loop ik de volgende 5 km “gewoon” weer in 25 minuten, maar na 25,5 km gaat het feest beginnen, loop ik km 25 nog in 5.03 van km 26 naar km 27 doe ik 13.35min. over. Ze noemen dit ook de muur van Wengen. Vanaf dit punt is het bijna alleen maar wandelen en ondanks dat ik alleen tussen km 32 en 35 een slecht moment gehad heb voelde ik me de rest van de wedstrijd heel sterk. De volgende 5km tijden geven dan ook wel aan hoe zwaar het parkoers is (48.32, 48.11 en 56.06). De laatste 2,195km ronden we af in 23.49. Waarna ik de finish passeer in 5.12.04 uur.

Het is gelukt! Nog 100m te gaan, op de achtergrond de Jungfrau (4158m hoog)

Hoe zwaar deze wedstrijd ook is (1829 hoogtemeters), ik heb van de eerste tot aan de laatste minuut genoten, was het niet van de wedstrijd en publiek dan was het wel van het magnifieke uitzicht wat je gedurende de hele wedstrijd hebt, met name de laatste 6 km als je tegen de witte bergtoppen van de Jungfrau en de Eiger aankijkt. Hoe kapot je ook kan zitten, dit blijft waanzinnig.

Ik vind het heel jammer dat Bart de wedstrijd uiteindelijk niet heeft kunnen lopen door zijn blessure, maar hij is de laatste 12 km ingestapt en verder gewandeld naar boven. Pieter heeft net zijn doel om onder de vier uur te blijven niet gehaald, hij finishte uiteindelijk in een tijd van 4.01.30 uur.

Dit is voor mij in ieder geval een ervaring geweest om nooit te vergeten en ik kom zeker nog een keer terug.

Mountainman Marco Monster

De medaille is binnen, op de achtergrond de beruchte noordwand van de Eiger.