Untitled Document

Het weer zat mee op de 2^e Kerstdag in Spijkenisse. Een stralend zonnetje, het pittige heuvelachtige parcours bij PRC-Delta lag onder een fraai sneeuwdek. De harten van de echte crossers gingen harder kloppen. Velen die maar enkele ronden wilden lopen gingen door voor de volle 5 ronden; het was te mooi om te stoppen. Ook de allerkleinsten liepen zonder problemen hun rondje.

Winnaar werd voor de zoveelste keer Reinier Burgemeester uit Dordrecht. Hij liep de 8,5 km in 32 min en 12 sec, op enkele seconden gevolgd door Hoogvlieter Marco Barendrecht. Arie Visser uit Krimpen a/d IJssel was derde in 34 min rond.

Bij de dames zegevierde Elsemieke de Vos uit Spijkenisse met een zeer ruime voorsprong in 37 min 51 sec. Tweede werd triatlete Cora Vlot uit Hendrik Ido Ambacht in 42 min 48 en derde Jeannette Poldervaart uit Zuidland in 42 min 54 sec.

Heel gemeen stond hij even voorbij het 31 km punt verdekt opgesteld. Bij de voorbereidingen was ik hem nog niet tegengekomen en ik kon eindelijk niet-geblesseerd aan de start staan. Maar nu was hij daar toch in vol ornaat . Een gevecht volgde en bij het 35 km punt had ik dan toch zijn hamer afgepakt en hem een paar meppen verkocht. Omdat het mijn eerste marathon was heb ik hem zijn hamer pas na de finish teruggegeven, helaas had de loper na mij daar weer last van.

Deze eerste marathon was een onvergetelijke ervaring en ik was blij dat al die vrijwilligers zo lang hebben staan wachten. En ik heb me gelijk ingeschreven voor Rotterdam.

Ik had er al niet zo zin: 42 km, waarvan 10 km gigantisch afzien, Luc Krotwaar die ineens meedoet........

Nee, de waarheid is dat er de laatste tijd weer allerlei nieuwe gezondsheidsproblemen met Glenn zijn, waardoor ik er mentaal gewoon geen zin in had. En iedereen die dit soort inspanningen heeft moeten leveren zal bevestigen dat het mentale aspect om tot een topprestatie te komen niet mag worden onderschat.

Maar ja, ik had alle edities tot nu toe gelopen en dat was toch genoeg motivatie om te starten.

Als klap op de vuurpijl of ik kan beter zeggen als scheet van de week was mijn vrouw van vrijdag op zaterdag gigantisch ziek, strompelde de hele nacht tussen bed en w.c. en lag naast mij te kreunen van de pijn.

Ik had zelfs al verwacht dat ik voor zondag al besmet zou zijn met het buikgriepvirus, maar het is beperkt gebleven tot een wat raar gevoel.

Het eerste deel ging best goed, 1.27 op de halve, geen extreem hoge hartslag, alleen na het nemen van voeding een vervelend gevoel. Bij 22 km begon het onheil. Last van mijn knie. Bij 24 km zag ik Paul ( die door een buikgriep vorige week ook alles behalve fit aan de start stond) nog bijna op zijn plaat gaan over een paaltje dat op de grond lag.

Bij 28 km was ik mijn vader, die weer op de fiets mee was, kwijt. Ik zag hem nergens meer. Angst dat er iets vervelends gebeurd was deed mij besluiten te stoppen. Na twee minuten zag ik hem weer. Hij kon het met de harde wind tegen niet meer bijhouden. Ik besloot zonder hem verder te gaan, maar het de kramp was al in mijn benen geslagen en het was over en uit, ook omdat ik mijn mentaal niet op kon laden pijn te lijden.

Finishen (mijn tiende uitgelopen marathon) was het enige doel zonder en ik ben er weer trots op dat ik bereikt heb.

Edwin

foto's Spark marathondag

We zijn nu ongeveer een maandje weg. Hier een klein stukje over wat we tot nu toe allemaal meegemaakt hebben op trainings en triathlon gebied. We missen de trainingen wel hoor. Vooral het slappe geouwehoer en de mop op maandag van Leo. Natuurlijk trainen wij hier te weinig en drinken teveel slecht bier en eten we iedere dag barbecque. We beginnen zelfs een beetje chubby te worden.

Terwijl jullie nu meedoen met allemaal snertcrossjes en allemaal andere loopjes met veel modder en regen, proberen wij ons ook een beetje aan Joop´s schema te houden. Het is hier gemiddeld zo´n 27 graden. Niet echt weer om een lekker lang duurloopje in te doen. Waarschijnlijk is het gewoon een kwestie van wennen, want om ons heen loopt iedereen hard.

De meesten met een duikbril om hun nek. Zo lopen ze naar het zwembad. Een 50 meter buitenbad!! Daar trekken ze even hun baantjes en daarna gaan de loopschoenen weer aan.

We missen net de zwemloopjes die iedere donderdag gehouden worden. Maandag gaan we namelijk onze auto ophalen en de stad uit.

We spraken net een paar mensen die gisteren uit Nederland vertrokken waren. Het bleek bij jullie net zo hard te regenen als bij ons. Er komt echt geen eind aan. We hebben vandaag een indiana Jones-achtige wandeltocht gedaan. Waarvandaan Henk onder de bloedzuigers terug kwam.

De wolken blijven hier in het dal nogal hangen, daardoor regent het gemiddeld 23 uur per dag.

Op dit moment zijn we verder naar het noorden gereden. Langs de plaatsen langs de kust hebben ze bijna overal een 50 meterbad. Sommige zwembaden liggen half in zee (zoals op de foto) en worden gevuld met zeewater. Het lijkt wel een buitenwatertraining met die golven. In Port Macquarie hebben we net de halve ironman gemist. In het zwembad komen we ook allemaal ironmen tegen. Bij de fietsenmaker hebben we net staan te kwijlen bij een enorme mooie Ridley. Fietsen gaat hier alleen nogal lastig, fietspaden kennen ze hier namelijk niet. Toch zijn we op de provinciale wegen genoeg bikkels tegengekomen.

Vandaag hebben 6 tvs”ers de clubkleuren verdedigd in de Rabo Beach Challenge. Nog wel een beetje trainen voordat we echt meedoen voor de overwinning.

Helaas telt de bruto klassering. Volgend jaar dus eerder inschrijven om gelijk in een goede groep te kunnen fietsen. Top 100 is dan het doel.

Zaterdagochtend 27 nov, vandaag weer een mooie wedstrijd. 38km over het strand van scheveningen naar noordwijk en terug.
om 0815 afgesproken met richard gouw, ronald kohn en marcel van deursen om samen af te reizen naar scheveningen.
In hoogvliet de fietsen in de auto en t weer is wisselvallig. er valt lichte neerslag en t is een graad of 3.
de auto's geparkeerd in de parkeergarage, ideale plek om met dit weer je eigen om te kleden. we zijn lekker op tijd dus gauw de nummers halen omkleden en terug naar de start om daar ff lekker een bakkie te pakken in een warme kroeg.
15 min voor de start t strand op om ons startvak op te zoeken. aangekomen in t vak blijkt dat we allemaal bij elkaar staan. t enige wat ons scheidt is een stukje lint en dat word 10minuten voor de start ook nog weggehaald. dus lekker bij elkaar starten. t zand is zacht dus lopend wegstarten. 1000 deelnemers volgen ramses bekkenk (die uiteindelijk ook wint).
t strand ligt er perfect bij, de wind is matig en t water staat niet hoog.
volle bak richting noordwijk, de eerste 15min kan ik t wiel van marcel houden maar door een verkeerde keuze van route moet ik hem laten gaan. bij het keerpunt zie ik m voor me rijden en hoop op de weg terug iets te kunnen versnellen.
tegenwind in een grote groep terug maar helaas we lopen niet voldoende in op de groep van marcel.
marcel zelf maakt ene inschattingsfout door te vroeg uit zijn groep te demarreren en moet in de laatste kilometer de grope voorbij laten gaan.
na de finish de fietsen afspuiten en op de weg terug weer een mooie wedstrijd afgesloten met een lekkere kop erwtensoep en een bakkie koffie.

In aanwezigheid van talrijke leden en enkele oud-leden reikte Cor de prijzen uit voor het clubkampioenschap 2010. Traditioneel zijn er prijzen voor de beste 3 heren en dames op de Olympische Afstand in de Politietriathlon Spijkenisse. Dit jaar waren dat: Martin Nieuwstraten, Harry Bultema, Hielke Schurer en de dames Erika Vis, Silvia van Schaick en Yvonne Hijdra.

Ook de jeugdleden Maaike Weersma en Loena Bank werden in het zonnetje gezet voor hun inzet.

Onder genot van een hapje en een drankje werd er nagepraat over het afgelopen seizoen en al weer gefilosofeerd over het komende jaar.

Wachten op Ed bij de verzamelplaats om samen naar Noordwijk te rijden. Hij zou Ronald ophalen,maar kon Zuidland niet vinden.

Aangekomen in Noordwijk wachten voor de slagboom van de parkeerplaats, omdat Ed zijn geld zonder bril niet kon vinden en de boom dus niet open ging. Ondertussen had zich een hele rij auto's verzameld, maar Ed liet zich niet opjagen.

Na het inschrijven eerst een bakkie doen. Hierbij ontstond een interessant gesprek over 't wel of geen lange broek aandoen tijdens de wedstrijd.

Een zware wedstrijd met in totaal 11 keer een hoge duinovergang beklimmen (3x zonder en 8x met de fiets). Bovenop het duin had je een prachtig uitzicht, maar daar kon je niet lang van genieten, de lopers achter je wilden er graag langs.

Een ervaring rijker en prima prestaties van de TVS ers.(Bart, Marcel, Ed, Ronald en ik).

Na afloop weer gezellig met elkaar wat drinken op het terras waarbij eigenlijk gelounged diende te worden, (tegenwoordig weer helemaal in), maar daar was het een beetje te fris voor. Helaas hadden ze buiten geen haardvuur.

Kortom, een pittige wedstrijd met goede prestaties(zie uitslagenlijst op de site).Waarbij vermeld moet worden dat Marcel aan het kijken is naar een mountainbike met grote wielen,zodat hij nog harder kan fietsen.

Een geluk, dat ik kon meerijden met Marcel en onderweg een tukkie kon doen. Marcel moest dit bewaren voor thuis.

31 oktober 2010 Athene marathon

Zondag de 31^e oktober was de marathon van Athene.

De start was om 9 uur vanuit het stadion van Marathonas. Er waren bussen die de atleten van Athene naar Marathonas brachten.

Je moest er wel vroeg je bed voor uit. Tussen half 6 en half 7 vertrokken de bussen van het Syntagma-plein. Ons hotel lag een minuut of 20 reizen vanaf dit plein. Gelukkig ging de klok bij de Grieken ook een uur terug.

Om half 6 vertrokken wij vanuit ons hotel richting het plein waar de bussen stonden. Wat een organisatie. Twaalfeneenhalfduizend lopers vervoeren is niet niks, maar complimenten hoe het was geregeld.

Tuurlijk waren we veel te vroeg in het stadion, maar Griekse muziek is daar best leuk om aan te horen. Een aantal lopers gebruikten dit als warming-up.

Je kon de toppers zien warm lopen. Geen bekende namen, maar ik denk dat het prijzengeld van 6.000 euro niet voldoende is om Haile te laten komen.

Precies om 9 uur was de start van de elite en 10 minuten daarna was het vak waarin ik stond aan de beurt.

De eerste 5 km gingen naar beneden, dus dat schoot lekker op. Bij de start stonden heel veel toiletten. Jammer dat dit bij het 5 km punt niet zo was. Een flinke rij en ik stond natuurlijk niet vooraan.

Vanaf dat punt was er iedere 2,5 km een verzorgingspost waar ze flesjes water uitdeelden en op een 5 km punt kon je ook nog sportdrank, banaan, gelletjes, repen en sponzen krijgen.

We zijn heel wat dorpjes doorgelopen en de Grieken waren superenthousiast. Ik ging er maar vanuit dat Bravo Bravo een aanmoediging was.

Tussen de 5 en 10 was het stukjes omhoog en dan weer omlaag. Het echte werk zou rond de 20 km beginnen tot 32, dus daar zette ik me schrap.

Eigenlijk viel het me reuze mee, maar ik had me voorgenomen om niet op tijd te letten, en een leuke marathon te lopen en zo veel mogelijk te zien.

Misschien dat het daarom minder steil leek dan dat het was.

Rondom de 25 km kwam er een groep van 6 lopers die als soldaat verkleed waren. Met plastic maskers, speer en schild uitgedost. Zonder masker vond ik het al warm, dus ik had bewondering voor deze mannen.

Rondom de 35 km hoorde ik een loper achter me die steeds het zelfde deuntje zong. Best knap hoor, maar hij liep maar een klein beetje harder dan ik en hij zong heel hard, dus het duurde ruim een half uur voordat ik hem niet meer hoorde.

De aankomst in het Panathinaikon Stadion is super.

Ik wilde graag binnen vier en een half uur, maar had 10 minuten langer nodig. Maar ja, daar staat tegenover dat ik het nog wel kan navertellen.

Silvia

Start om 12.30. Het lopen ging gelijk goed, rustig beginnen (3.31) zoals ik dat goed kan. Vier ronden va 2.5km. Binnen de 40min bij de fiets voor twee ronden van 25 km. Ik zat nog geen 5min op de fiets toen ik het al door had, dit wordt niks. Geen macht heel veel bochten alleen maar klinkers. Dit gevoel werd bevestigd en versterkt toen Cristiaan als een kanonskogel voorbij kwam en veel te snel uit zicht verdween. De harde waarheid drong nu heel snel tot me door, heel veel looptraining (met oog op de marathon) vier keer naar de ijsbaan,en ach fietsen gaat altijd wel goed. Niet dus, de een na de andere kwam me voorbij tot een vouwfiets toe. Na 50km kwam er eindelijk een einde aan deze vernedering. Fiets aan de kant schaatsen gepakt schoenen aan en kramp. Ik zag bij de toeschouwers medelijden in de ogen, moet die nog gaan schaatsen. Schaatsen aan (kramp) handschoenen aan (nat) en gaan. Zonder enige verwachting op een goede afloop het ijs op. Dat viel niet tegen zolang ik maar niet overeind kwam. Gelijk maar even een rondje of tien vollebak voor wat dat waard was. Dit was niet vol te houden mijn benen waren volledig verzuurd, dan maar een tandje terug en blijven schaatsen. Eindelijk verscheen mijn naam op het rondebord, 44 gereden nog 8 tegaan. Vollebak en voor de zekerheid nog een ronde extra.

gisteren net als vorig jaar weer afgereisd naar assen voor de wintertriathlon. dit jaar niet als enige van tvs aan de start want ook paul deed mee aan NK lange afstand.
voor de start begon het licht te regenen en na samen overlegt te hebben wat we aan zouden doen was om half 1 de start. de eerste 10km ging goed, ik was weggegaan met 40min in mijn hoofd om daarna nog fit te zijn voor het fietsen. ik liep dit precies,ook paul had dit idee maar liep iets sneller(38min) daarna snel gewisseld en op de fiets gestapt. het parcours was behoorlijk nat en aangezien de drentse boeren ook aan het werk zijn op sommige stukken glad door de modder en de drentse keien.
ik haalde paul al vrij snel in en t die bleek na 15km lichte kramp te hebben gekregen en daardoor iets rustiger te fietsen(achteraf heel slim). bij mij ging het fietsen formidabel en kwam na 1.23 binnen (achteraf de 10e fietstijd). toen op naar de schaatsbaan en ik had er veel vertrouwen in aangezien ik meer had geschaatst als vorig jaar, maar helaas het mocht niet zo zijn. na 2 ronde sloeg de kramp bij mij toe en ik kon niet meer normaal door de bochten heen, ik heb dit nog 20 ronden volgehouden maar toen sloegen mijn benen vast en ik ik niet meer voor of achteruit. op een bankje langs de kant gaan zitten en met behulp van de ehbo proberen te rekken maar ik voelde het al.... dit word niks meer... toen ik daar zat trok ik wit weg en voelde me absoluut niet goed en dat was dus het einde van de triathlon voor mij. ik zag paul nog goed schaatsen en die finishte na 2.53 op een mooie 19e plaats.
bij het omkleden vertelde hij dat ook hij t behoorlijk zwaar had met t schaatsen en dat dit toch een heel aparte ervaring was.
ik heb er een behoorlijk dubbel gevoel aan overgehouden omdat het lopen en vooral het fietsen perfect ging. (goed vertrouwen voor de beach challenge).
volgend jaar weer een nieuwe kans....

TVS was met 3 man en 1 vrouw vertegenwoordigd in de cross run-ATB-run in Weert. Om 10:15 vertrokken Ronald, Ed, Joeki en mijn persoontje met schitterend weer weg uit Spijkenisse. Volgens de weersverwachting zou het in Limburg nog beter weer zijn. We hadden er mede daarom erg veel zin in. Richting het zuiden werd het weer en daarmee ook ons humeur steeds somberder. Regen, regen en nog eens regen.

Bij de inschrijving aangekomen zag het er voor Joeki helemaal niet goed uit want haar inschrijving was niet doorgekomen en nainschrijven kon niet meer. Het hopen was dat er een dame niet zou komen zodat Joeki op haar nummer kon starten. Dat betekende wel dat ze moest wachten tot 10 minuten voor de start. Bij het parc fermee aangekomen kwam ik er achter dat ik mijn helm vergeten was dus moest terug naar de auto. Daar aangekomen zag ik dat Joeki met een startnummer aankwam dus konden we ons allebei haasten naar de start. Als een speer de fiets geparkeerd naar de start en nog geen minuut daarna werden we weg geschoten. Het was jaren gelden dat ik aan de start van een run bike run gestaan had en was vergeten hoe hard er bij deze discipline gelopen werd. Was echt niet normaal meer. Het was een schitterend afwisselend loopparcours van 2,5 km dat 2 keer gelopen moest worden. Toen ik na 21 minuten van schoenen wisselde kwam ronald het parc fermee in en tikte mij nog even op de schouder. Dat hij zo vlak achter mij zat motiveerde mij wel om hard door te trekken. Het fietsparcours was ook erg afwisselend maar door de regen op sommige stukken erg modderig en daardoor ook behoorlijk zwaar. We hadden allemaal het gevoel dat er aan de 1^e ronde geen einde aan leek te komen. Gelukkig gingen de andere 3 rondes voor het gevoel sneller. Bij het in gaan van de laatste ronde ben ik nog hard gevallen waardoor ik mijn groepje van 5 man moest laten gaan. Ik besloot om iets gas terug te nemen om nog een goede 2,5 km te kunnen lopen. Dat was een goed besluit want het lopen ging nog heel goed. Ik haalde zelfs nog 2 man uit mijn eerdere fietsgroepje in. We vonden het alle vier een erg leuke maar zware wedstrijd. Na afloop nog een bakkie gedaan met een traktatie van Joekie want die was jarig geweest. Moe maar voldaan waren we na een lange dag om 18:30 weer thuis.

Het zit Cris niet mee bij het van Buurencircuit. Niet wat het lopen betreft want de eerste 2 wedstrijden op de 5km wist ze beide te winnen. In Sommelsdijk bleef ze onwetend van haar overwinning want ze was al met Henk Jan vertrokken. Beiden wonnen ook in de verloting (maar helaas).

In Hellevoetsluis won Cris weer, maar ze stond niet op het podium. Toen de geprinte uitslagen door Sjaak verspreid werden werd de reden duidelijk: ze was bij de mannen ingedeeld. Achteraf nog een podiumpresentatie met een bos rozen (zie foto op de TVS-intro).

Er was veel belangstelling voor deze wedstrijd, het weer was dan ook uitzonderlijk fraai. Mooi was dat bij de jeugdloop maar liefst 70 kinderen aan de start stonden.

Gisteren voor de vierde keer van start gegaan voor de 'zwaarste marathon' van Nederland. (volgens de kenners...).

Samen met Michel van plan om weg te gaan op een schema van ongeveer 3u45. Tot 15 km liepen we netjes op schema, vanaf dat moment kreeg ik last van mijn darmen en moest ik voor de 1e keer een wc opzoeken... Michel liep uiteraard lekker door en ik zette de achtervolging in. Dat lukte redelijk tot ik halverwege op het strand weer een wc nodig had... Helaas daar geen bosjes, bomen of andere beschutte plekken... dus maar vanaf de vloedlijn over het zachte strand naar een strandpaviljoen gelopen, en daarna weer terug..

Op zich heb ik uiteindelijk lekker gelopen, als ik kijk naar de stoptijden op mn Garmin dan heeft alleen het stilstaan (zitten..) me iets meer als 12 minuten gekost. Uiteindelijk kwam ik fit in 3u52 over de finish. Er had dus meer ingezeten. Leukste opmerking was na de finish van iemand die naar me toe kwam en vroeg waar ik steeds vandaan kwam..

Het bleek dat ik hem drie keer ''hard' had ingehaald, maar omdat ik steeds daarna een wc nodig had haalde hij me (zonder dat hij me zag) weer in. Hij snapte dan ook niet dat ik hem steeds in kon halen zonder dat hij merkte dat hij me in had gehaald..

Michel heeft uiteindelijk ook netjes de finish gehaald, ondanks een niet zo'n optimale voorbereiding toch een keurige 3u48! Bij het omkleden in de sporthal na afloop kwamen we uiteraard ook Pieter Heggen tegen die, twee weken na de Jungfrau marathon, weer aan de start stond van de Marathon Zeeland. Net als in alle overige edities kwam hij ook deze keer weer over de finsih niet zo snel als in zijn 1e editie, nu in 3u42.

Alleen was het om kwart voor negen hoog water, dus er was helemaal geen hard strand. Bart, Dennis en Frans konden door het water nog een beetje fietsen, maar Marjan en ik hebben dit hele stuk moeten lopen. Hierna spreek ik alleen voor Marjan en mij, want de mannen waren ondertussen uit zicht gefietst. Daarna de duinen door richting Westkapelle, dit is veel klimmen en dalen en ook trap klimmen en afdalen, met de fiets op je schouder. Daarna over een schelpenpad naar Domburg, daar weer een stuk strand, dit was gelukkig wel hard dus hier konden we fietsen. Je moet alleen elke paar honderd meter van je fiets af om je tussen de golfbrekers door te worstelen. Maar dat is ook de charme van deze tocht. Na dit stuk strand weer het strand af, en dan een paar kilometer door het bos bij Domburg.

Had ik me toch weer over laten halen om een marathon te lopen, deze x was het Berlijn, samen met mijn 2 broers.

We hadden geboekt bij Gerard ter Beek welke gespecialiseerd is in marathon busreizen,en alles was zeer goed geregeld , een aanrader als je niet te duur een loopreis wil boeken. [ www.gtbmarathon.nl]

Tevens met sport verslaggever Edward van Cuilenborg en Marti ten Kate [kan ook aardig rennen] in de groep kon de reis niet meer stuk.

Vrijdag middag aan gekomen en gelijk naar de marathon beurs om start nummer op te halen, nou we waren niet de enige!

Berlijn is een van de grootste marathons ter wereld en dat is wel gezellig, maar ook erg massaal.

Vrijdagavond, bijkomend van de dag , kreeg ik van mijn sportvrienden [die zich hoogst waarschijnlijk weer te goed zaten te doen aan dat smerige bier daar in die Ardennen] tig aanmoediging sms jes met " succes morgen" ,

....maar zover is die breakfast run toch niet?.. dacht ik nog , want de marathon was pas op zondag! hihi Maar het deed me goed jullie aanmoedigingen, zeker omdat ik nou niet echt met veel motivatie getraind had voor dit evenement.

Zaterdag de breakfast run en een stads tour met Hollandse gids, afsluitend met een pasta diner en vroeg naar bed.

Zondag was het dan zover , met 40.000 lopers wachtend op het startschot in de stromende regen, leuk!? Ja natuurlijk de dag van de marathon is altijd leuk,weer of geen weer.

Startvak 3.50-04.05 vertrok na 15 min na het startschot ,na 4 x gepiest te hebben eindelijk gaan.....

Mijn oudste broer Peter was ik al vrij gauw kwijt door de drukte en met mijn jongere broer Martin liep tot ongeveer 12km gelijk op,[over een de onderlinge strijd was niet veel gepraat , maar die was er wel natuurlijk.]

Nadat ik de 4 uur voorlopers ingehaald had, en mijn jongere broer ook kwijt was, ben ik op hartslag blijven lopen en heb ik achteraf een hele vlakke marathon gelopen.

Mijn 1e halve was net zo langzaam als mijn 2e halve nl: rond de 1.58, gem snelheid 5.35 min/km. Ja het gaat allemaal wat langzamer boven de 50.

Heerlijk gelopen ,laatste stuk wat aangezet om tempo te houden , en toch weer trots ,kwam ik over de finish bij de brandenburger tor ,in 3.55 , kicken dus.

Mijn broer Peter [laatste kilometers stuk gegaan] finishte in 3.57 en Martin in 4.10. Dus de familie bokaal staat weer bij mij op de schoorsteen....poetsen!!!

Al met al een goed verzorgde ,leuke, natte, massale marathon . Dit was mijn 16e en mijn laatste,....denk ik!

Veel regen, vooral op de eerste dag. Wellicht daardoor veel materiaalpech (vooral remmen), de mecaniciens Willem en Arie hadden de handen vol. (Deze zonnige foto is dan ook niet representatief).

Degene die niet meezijn geweest tijdens het atb weekend hebben gelopen in vlaardingen.

Het ging erg goed: dit waren de tijden

christian 57.30
paul 58.17
albert 1.01.17

Ik kreeg van Albert de tip om de eerste 10km met Paul mee te lopen en mocht het dan goed gaan dan pas te versnellen zodat ik niet de laatste kilometers in zou klappen.
Dit heeft goed uitgepakt aangezien mijn eindtijd.
Paul moest ons groepje na 8km loslaten maar bleef daarna wel op 't zelfde gaatje tot de laatste 3 km en toen moest hij iets meer toegeven. Iik liep echt heel makkelijk (dat zie je wel aan mijn laatste kilometer tijd).

Mijn kilometer tijden waren:

3.42 3.47 3.47 3.55 3.55
3.51 7.53 (km 7/8) 3.47 3.53

Om het weekend volgende week goed te laten slagen is de voorbereidings commissie niet over één nacht ijs gegaan. Routes werden gecheckt en het bier werd getest. Dat kan niet meer fout gaan.

Buiten de geweldige prestaties in de Triathlon van Spijkenisse is er ook goed gepresteerd op de marathon. Dit weekend is ook de Jungfrau marathon geweest en daar heeft een TVS’er en een Ex TVS’er het goed gedaan.

Marco Monster : in een tijd van 5:12 1561 overal en 528^e in zijn categorie 20+.

De marathon staat bekend als de zwaarste die er is. Er zijn 3050 atleten gefinisht dus ze mogen best trots zijn op de prestaties. Zeker respect voor Marco want volgens mij heeft hij nog nooit een marathon gelopen en dan gelijk de zwaarste pakken die er is. Ik ken trouwens ook een triathleet die hetzelfde gedaan heeft met de zwaarste Ironman (Lanzarote) die er is.

Marcel wordt op zijn wenken bediend. In het clubblad staat reeds Marco's verslag.

Ik tel nu al 36 TVS-ers en wellicht ben ik er nog een paar vergeten. Ook veel oud TVS-ers (LisetteSteens, Albert vd Bedum, Jeroen Nieuwstraten, Willem Boon). Maar ook het echte debuut van Wendy v't Verlaat. Uitslagen staan er weer zodat eenieder de resultaten van het clubkampioenschap kan bepalen. Er staan foto's in het TVS Fotoboek, aangevuld met foto's van marcel, Nancy en Diana. Meer foto's zijn natuurlijk welkom.

Zelf had ik alles op het zwemmen gezet (omdat ik niet kon lopen). Helaas geen privé parcoursrecord, ik kwam een handvol seconden te kort. Op de trainingen in het kanaal was ik dit jaar ruim een minuut sneller.

Wat 2 jaar geleden net niet lukte, lukte deze keer wel, Yvonne finishte binnen de 3 uur.

In Oosterhout was er een uitgebreid zwemfestijn in het Wilhelminakanaal. Diverse afstanden en zwemslagen voor vele leeftijdscategorieën. Ik nam deel op het onderdeel triatlon/vinzwemmen over 1500m.

Er stonden langs het kanaal veel kleine tentjes die de deelnemers en toeschouwers geplaatst hadden voor het omkleden of om het festijn gade te slaan. Er was ook ook en sportcomplex voor het omkleden en douchen.

Op verzoek van een aantal vinzwemmers (meestal van duikverenigingen) werd dit specifieke onderdeel opgenomen.

Hierbij mocht je zwemmen in wetsuit en wel of niet met vinnen (monovin of 2 vinnen).

Ik zwom met 2 vinnen. Daar had ik het laatste jaar niet mee geoefend maar haalde de finish in 30 min en 34 sec.

Dit is een hele leuke wedstrijd voor zwemmers en ik kan het iedereen aanbevelen die van zwemmen houdt.

Na een moeizame voorbereiding op Almere (ten minste wat het lopen betreft) heb ik de voorlaatste week toch met een goed gevoel afgesloten. Donderdag heb ik met Erika, Ger en Johan op het Almere parcours 1,5 ronde gefietst ( 90 km ) en 1 ronde ( 14 km ) gelopen en gisteren heb ik door een uitstekend fietsonderdeel de 1/8 van Binnenmaas gewonnen. Bij de aanwezige TVS leden resulteerde dit gelijk in hoge verwachtingen voor volgende week in Almere. Ik heb deze een beetje getemperd want een 1/8 is een compleet andere discipline waarbij hele andere fysiologische en anatomische aspecten een rol spelen dan op een hele triathlon. Maar het is altijd goed om een bevestiging te krijgen dat het met de fitheid wel goed zit. Ik heb de laatste weken al het gevoel dat ik net zo fit ben als in 2007 maar er hangt vanwege de vele loopblessures (kuit, knie, lies) een groot vraagteken boven het looponderdeel in Almere. Ik heb namelijk nog nooit zo weinig duurlopen gedaan als dit jaar. De 1^e week van mijn vakantie stond in het teken van fietsen samen met de andere aanwezige triathleten aan de Costa Brava ( Rene Godschalk en Willem Franse ) en de 2^e week van mijn vakantie zou in het teken staan van looptraining. De fietsweek ging prima maar de loopweek ging de mist in doordat ik na mijn langste fietstraining last kreeg van mijn lies. Gelukkig was dat euvel van korte duur want na 4 dagen kon ik de looptraining weer rustig hervatten. Het lopen op zich gaat heel goed maar vanwege de beperkte duurtraining zijn mijn pezen en gewrichten (mijn zwakste schakel) niet optimaal voorbereid voor een marathon.

Dat neemt niet weg dat ik er veel vertrouwen in heb dat ik ga finishen want ik heb er erg veel zin en vertrouw op mijn ervaring en het goede gevoel dat ik aan de halve Ironman van Antwerpen overgehouden heb. Dat ik bij het looponderdeel af moet zien neem ik op de koop toe maar als één van mijn blessures op gaat spelen stap ik zeker uit. Ik wil namelijk met de fitheid die ik nu heb niet weer langdurig geblesseerd raken.

Een aantal TVS atleten hebben in Binnenmaas mijn prognose voor Almere gevraagd dus bij deze: link naar Marcel's prognose

Zo'n 20 TVS-ers aan de start in een overvolle triatlon. Vooral op de 1/8e waren de oranje/zwarte tenue's niet te missen.

Na het zwemmen kwam Arjen Teijn als 6e uit het water, daarachter Marcelv Deursen en Richard Gouw op resp. een 11e en 12e plaats. Marcel ging toen flink te keer op de fiets en wisselde als 1e naar het lopen en stond die voorsprong niet meer af. Arjen eindigde als 2e H40, Joekie als 3e dame overall en als 2e D50 (achter onverslijtbare Ada). Loena werd 1e D14.

Er was ook een 2e plaats bij de duo's/trio's voor de debutanten Max van Drongelen en Edwin van Straten. Edwin mag zich vanaf nu als 2/3e triatleet presenteren.

Voor mij zelf was het een baaldag. Eerst begaf mijn camera het zodat alleen het zwemmen op de 1/8e werd vastgelegd en er zat geen finish in, het lopen ging niet. Als troost behaalde Yvonne de 2e plaats D50.

Zaterdag voor het eerst in Binnenmaas aan een triathlon wedstrijd meegedaan, al mag ik mezelf nog lang geen triathleet noemen. Ik heb namelijk met Max van Drongelen (neef van Loena Bank) aan een 1/8 meegedaan. Hij zwemmen en ik fietsen en lopen. Max was al snel uit het water dus kon ik niet achter blijven en heb ik mezelf de longen uit het lijf gefietst en gelopen met als resultaat een tweede plek op zo'n 30 seconden van de winnaars. Aangezien Max wat metertjes extra gezwommen had omdat hij het afzetlint een beetje kwijt was en de winnaars een echt trio waren en dus in het voordeel waren met het wisselen had een overwinning er zeker ingezeten. Maakt voor de rest niet uit, want veel belangrijker was het plezier dat ik zaterdag gehad heb. Er deden veel TVS'ers mee en ik heb ervan genoten om elkaars verhalen aan te horen. De een tevreden, de ander wat minder, maar zo slecht doet dat TVS het niet, want steeds zag ik weer bekende gezichten op het podium verschijnen.

Edwin

Maar liefst 600 triathleten hadden zich aangemeld voor de triathlon in Veenendaal. Er kon gekozen worden voor verschillende afstanden: 1/8, 1,4 of de OA. Uiteraard koos ik voor de OA. We zijn geen watje...... Behalve dat er een flinke wind stond, was het prima weer. Een zonnetje en een graad of 26. Echt triathlon weer. Zwemmen ging vlot in drie rondjes in de plaatselijke zwemvijver. Daarna fietsen over de rondweg. Werkelijk schitterend rechtoe-rechtaan fietsen over glad asfalt. Wel wat licht heuvelwerk, maar daar houden we van. Het lopen bestond uit twee ronden door een park. Deels over onverhard pad dus opletten hier voor zwikken... Voor mezelf een prima uitslag weer, met name fietsen (precies 1 uur).

Triathlon Kamperland gedaan, ging wel goed. Was wel zwaar, zo na de vakantie ook. Inschrijven was erg druk, waardoor we nog maar 20 min. hadden om om te kleden. Toen ging m'n zwembrilletje kapot, maar m'n vader had er nog eentje. Dus wij naar de start: in zee! Echt hartstikke zout maar wel gaaf om het een keer te doen! Er waren ook krabbetjes op de bodem! Dat zwembrilletje was veel te groot dus het water liep er aan alle kanten in, paar keer gestopt om em te legen, maar dat hielp niet echt. Maar toch maar 10 sec. ong achter m'n vader! Was eerste dame weg, nog voor m'n vader en
Ronald Kohn, die me heel snel met fietsen weer inhaalden. Jammer genoeg zat de tweede dame al achter me die haalde me ook snel in.. Wissel ging wel goed, kreeg me schoenen niet aan door de drassigheid maar dat maakt niet uit. 5 km lopen was volgens mij veel langer, ik was harstikke moe daarna! ik was 5e of 6e dame! toch wel netjes gedaan!

Alle TVS-ers bereikten de finish, maar niet allemaal even gemakkelijk. Erika was de grote pechvogel met een lekke band. Zelf had ik na 5km loop/wandeltraining op donderdag goede moed om de 1e loopronde van 7 km te volbrengen. Dank zij de kinesiotape voelde ik nauwelijks mijn achillespees (Erika nog bedankt voor de tip). Dus een 2e ronde begonnen. Na de 10e km toch erg veel last, maar na 12 km leek het beter te gaan. Dus de gok genomen en doorgelopen naar de finish. Het zwemmen ging zowel bij Yvonne als bij mij heel goed (resp. 3 en 1½ min sneller). Fietsen ging bij mij ook heel goed (4 min sneller) en over het lopen/wandelen ben ik zeer, zeer tevreden (niet naar de tijd kijken).

Erg balen maar mijn vakantie wordt een trainingskamp ipv sangria drinken. Ik ben net terug uit Antwerpen waar ik de halve Ironman als test voor Almere heb gedaan.

Ik kan niet anders zeggen dat die test glansrijk geslaagd is. Het is misschien wel mijn op één na beste wedstrijd ooit. In een sterk internationaal veld ben ik 5e in mijn categorie geworden (achter 2 duitsers en 2 belgen) met maar 1:30 van een podiumplaats verwijderd. Dat het zwemmen en fietsen geen probleem mocht zijn kwam doordat ik agv blessures aan de kuit en knie hier veel in heb kunnen investeren. Maar dat ik de 1900m in 29 minuten zwom en voor het eerst een gemiddelde van boven de 39 km/uur gefietst heb had ik in mijn stoutste dromen niet verwacht. Dat er ook nog eens een halve marathon van 1:36 uit kwam was helemaal niet te bevatten.

Ook de overige TVS’ers hebben het uitstekend gedaan. Erica en Ger deden Antwerpen ook als test voor Almere en het moet wel gek gaan willen die ook niet in gaan schrijven. Vandaag is het nog 135€ en vanaf morgen 175€ dus als er nog meer met de gedachten spelen zou ik maar gauw inschrijven. Het ziet er dus naar uit dat TVS met 4 vertegenwoordigt is in Almere. Naast ons 3 heeft ook Jeroen Korpershoek zich ingeschreven.

Alex Baumgardt volbracht de hele Ironman in 10 uur en 36 min. Zie zijn verslag in het clubblad.

Een kort berichtje uit de V.S.
Via Los Angeles verblijven wij op dit moment in San Diego.
Bij aankomst al direct beroofd van tas met alle papieren,incl. onze vliegtickets. Op geld,camera,telefoon na, alles weer teruggevonden, ongelofelijk!

Vandaag in de baai van San Diego geweest, waar de plaatselijke triatlonvereniging aan het trainen was. Een groep van meer dan 100 atleten gingen te water om de baai over te steken en weer terug.
Te midden van zeehonden en pelikanen werkten zij hun training af, hetgeen heel bijzonder was om te zien. Triathlon is hier erg populair, atleten vallen hier ook direct op tussen de vele zeer zwaarlijvige,altijd etende Amerikanen.

Nu gaan we naar de wedstrijd kijken en zoeken een mooi plekkie ergens op een terrasje. Hier zijn ze erg Spaans georiënteerd,wordt vast héél gezellig!

Groeten uit de V.S,

Ed and family.

Het was zeer warm, zeg maar bloedheet. En dat in de triatlon die wel heel leuk is maar waar de schaduw op het parcours ver te zoeken is.

Zwemmen zonder wetsuit. Vorige week startte ik niet in Utrecht omdat 1500m naturel voor mij te hoog gegrepen was. Flink geoefend de afgelopen week en de 500m ging best wel redelijk. Na het fietsen door de kou bevangen (???). Op het snikhete parc fermé stond ik in de volle zon te bibberen. Wel loopschoenen aangetrokken, maar na 200m lopen opgegeven.

De 3 TVS-dames deden het prima. Joekie werd 2e dame overall, Silvia 3e, Yvonne zat niet ver achter Silvia. Tenminste dat werd het podium. Later bleek dat de 1e dame een rondje te weinig gezwommen had en toen werden Joekie, Silvia en Yvonne officieel 1, 2 en 3. Maar enkele dagen later kwam er een nieuwe (of dezelfde?) dame op plaats 2. Silvia en Yvonne zijn nu 3 en 4. Dat lijkt niet meer te veranderen.

Op de kwart was het lopen extreem zwaar. Jeroen werd 3e maar had het na afloop heel zwaar omdat hij pas in de laatste km verkoeling van de onweersbuien kreeg. De anderen hadden wat meer km's in de regen gelopen. Ger en Erika finishten, evenals Willem Boon. Over Marcel bestond wat verwarring, zou hij uitgevallen zijn? In onderstaand verhaal doet hij zijn verslag.

De wedstrijd in Hooge Mierde heb ik in mijn programma ingelast om na gepland uitstappen Nieuwkoop en Stein in minimaal 1x een triathlon te finishen voordat ik aan de start sta van Antwerpen.

Het zwemmen zonder wetsuit ging conform verwachting. Het fietsen ging de 1e 28 km prima maar toen viel mijn bidon. Achteraf heb ik door niet terug te gaan om hem op te rapen een foute beslissing genomen want nu had ik geen drinken meer en dat heeft mij in de hitte opgebroken. Bij start van het lopen heb ik 3 bekertjes water gedronken. Na 500 meter vroeg een toeschouwer of hij mij moest afkoelen met de halve liter water die hij had. In plaats daarvan vroeg ik hem of ik hem ook op mocht drinken en dat was wat hem betreft ook geen probleem. Dit was mijn redding want na een kilometer of 3 knapte ik iets op en besloot om geen risico te lopen en de wedstrijd in een duurlooptempo te finishen en dat is ook gelukt.

Antwerpen (25 juli) is mijn eerste en enig test voor Almere. Op basis van deze wedstrijd besluit ik of het in mijn vakantie (28 juli t/m 15 augustus) trainen wordt voor Almere of een relaxte vakantie met een hoop sangria. Waar denk je dat mijn voorkeur naar uit gaat?

2e Bericht van de correspondent uit Stein. Elke atleet die gisteren al aanwezig waren keek angstvallig naar de weersvoorspelling. De opluchting was groot in de ontbijtzaal. Misschien wat regen tijdens het lopen. Ook die regen hebben we niet gehad dus ik kan niet anders zeggen dat het voor mij fantastisch weer was. Helaas heeft niet iedereen de finish gehaald. Zonder andere te kort te doen zijn er 2 debutanten die het onwaarschijnlijk goed hebben gedaan.
Paul was zeer onterecht niet tevreden. Hij was de snelste TVS atleet in een tijd van 6.37. Ter vergelijk, Op zijn debuut 7 minuten sneller dan mijn snelste Stein.
De voorbereiding van Alex was op zijn zachtst gezegd een drama. Zelden zo treurig iemand zien kijken als hij bij het ontbijt keek. Hij was op een zakenreis naar India aan de schijterij geraakt en erg verslapt. Of dat nog niet voldoende was had hij ook nog buren die tot 4.00 op een vuvuzella zat te tetteren. Wat was het mooi om aan de finish een vermoeide glimlach te zien van oor tot oor. Hij vond de wedstrijd ontzettend zwaar maar met een tijd van 6.53 kan hij uitermate tevreden zijn. Binnen de 7 uur is niet voor veel atleten wegelegd. De ironman van zurich gaat wel goed komen.
Jeroen was ook debutant in Stein en heeft de wedstrijd goed ingedeeld en met een tijd van 7.47 13 minuten sneller dan zijn plan.
Albert heeft met Stein een haat liefde verhouding. Meestal haat en dat was nu niet anders. Hij wilde na 3 ronde lopen stoppen maar heeft hem zoals altijd wel afgemaakt.
Valerie was nog bezig maar gaat hem wel afmaken..
De ex TVS er Patrick is misselijk en met hoofdpijn niet aan het lopen begonnen.
Zelf had ik een goede wedstrijd en was enthousiast toen ik bij ingaan van de 3e ronde lopen tegen Wim Boon zei dat ik zelfs ging finishen. Ik zou gezien mijn looptraingen wel een week spierpijn hebben maar dat heb ik voor een finish in de zwaarste triathlon van Nederland wel over. Na 20 km bleek het toch wishful thinking want toen kreeg ik weer steken in mijn knie. Dit betekende dus uitstappen na 22,5 km. Jammer maar ik ben weer 10 km verder dan in nieuwkoop en dat op een zwaar parcours. Almere komt in zicht.

Al met al hebben de debutanten het aanzienlijk beter gedaan dan de ervaren atleten. Wisseling van de wacht?

Nu stop ik ermee want ik heb geen duim meer over want dit is op een blackberry best een lang verhaal. Ik denk dat de jeugd van tegenwoordig hier handiger mee is.

Marcel

Vers van de pers. Arjen Teijn staat wat het zwemmen betreft weer met beide benen op de grond. Ik bedoel eigenlijk op het podium op de 2e plek op het 1e NK achtste triathlon.

Morgen mag ik aan de bak. Ik heb erg veel zin in.

Marcel

13 juni 2010: Triathlon Amsterdam

Na mijn onfortuinlijke val met de fiets(, of superstomme actie op een skatebaan?,) in oktober 2009, kon ik even een tijdje niet zo veel uitrichten op sportgebied. Maar, ik had wel alle tijd om alle kalenders, loop en triathlon, te bestuderen om voor dit seizoen wat wedstrijden uit te zoeken waar ik nog niet aan de start had gestaan. De nasleep en het herstel van de val duurde uiteindelijk wat langer dan ik gedacht had, dus is er niet veel van gekomen om ook echt naar die wedstrijden toe te gaan.

Tot vandaag. In plaats van de ATB triathlon in Vlaardingen die ik al een aantal keer gedaan heb, stond ik aan de start van een Olympische afstand (1.5-40-10) triathlon in Amsterdam. Eindelijk weer eens zwemmen-fietsen-lopen.
Een heel goed georganiseerde wedstrijd. Eerst 's morgens een startserie voor atleten zonder licentie en atleten die vorig jaar langzamer waren dan 2.30 uur, gevolgd door een trio-triathlon over de sprint afstand. Dan 's middags de wedstrijd voor atleten met een wedstrijdlicentie. In totaal, beide startseries, 200 deelnemers, en 30 trio's op de trio-triathlon.
Zwemmen in de Sloterplas, twee rondjes van 750 m. in lekker schoon, helder water van 20 graden. Met een geheel verkeersvrij fiets- en loop parcours, volledig van elkaar gescheiden. En behoorlijk wat snelle mannen en vrouwen aan de start.

De laatste tijd heb ik niet zo veel getraind als ik zou willen, maar wel wat veel andere evenementen bezocht. Ondanks dat zit het met de vorm toch wel goed.
Na 27'24" stond ik weer op de wal van de Sloterplas. Het wisselen was weer geen sterk onderdeel, dat wetsuit wilde weer niet van mijn rechterbeen.
De laatste weken, vooral vorige week in Limburg, heb ik wel wat aandacht besteed aan het fietsen. Dus, ik was vooral benieuwd naar wat ik klaar zou maken op die 40 km. Met 1.07.32 ben ik heel tevreden.
Dan nog een 10 km lopen. De benen voelden behoorlijk zwaar, maar ik in een lekker tempo door kunnen lopen: 43'55". Voor een eindtijd van 2.23.09.

Op naar de volgende wedstrijden, Michel.

Een peloton TVS-ers heeft huisgehouden op het parcours van Limburgs mooiste. Lees mijn verslag van deze dag in het clubblad. Hopelijk zullen nog vele verslagen volgen over deze heroïsche dag.

Woerden was weer gezellig druk en vanwege het mooie weer (iets te mooi voor het lopen) was er veel publiek.

Dank zij een tweede startserie op de achtste was er een record deelnemersveld, waarin 7 TVS-ers, iets minder dan vorig jaar.

Zelf was ik heel benieuwd hoe het lopen zou gaan; ik heb nog een flink stuk te gaan om mijn half jaar gedwongen rust te verwerken.

Wie de uitslag bekijkt krijgt de indruk dat de Hijdra-battle heel spannend was. Van te voren leek dat er niet op. Ik ging er vanuit dat ik zowel bij het zwemmen en lopen 5 minuten zou verliezen. Mogelijk 1 minuut bij het fietsen terugpakken, maar dan bleef die 9 min achterstand.

Het zwemmen ging mij vrij goed af, slechts 2x eerder was ik iets sneller. Toen ik uit het water kwam en na de wissel op de fiets stapte zag ik na enkele km's Yvonne voor me uit fietsen tot mijn verbazing. Waarom? slecht gezwommen? materiaalpech? Pas na afloop hoorde ik Yvonne's zwemervaring. Na een uitstekende zwemtocht (PR met 2 min verbeterd) kwam de domper: de trap was ingestort en de zwemmers werden gesommeerd om door te zwemmen naar de startplaats en daarna door het publiek terug naar de mat. Dat kostte ruim 3 minuten. Ondertussen was de trap weer provisorisch gerepareerd en waren de 9 gedupeerde zwemmers ingehaald door een horde anderen. Ik heb niets van het incident gemerkt. Yvonne kwam na 21:00 min bij de ingestorte trap, op de mat klokte ze 24:26. Zelf kwam ik een minuut achter haar aan over de mat.

Bij het fietsen haalde ik haar na 5 km in. Daarna bleef ze keurig 10m achter me rijden in de resterende 35 km.

Bij het lopen zag ik haar direct in de verte verdwijnen, maar achteraf bleef de schade beperkt tot anderhalve minuut omdat Yvonne te snel van mij af wilde zijn, dat moest ze in de laatste ronde bekopen.

Het lopen was heel zwaar maar mijn vrees dat ik boven de 3 uur zou eindigen werd niet bewaarheid.

Op de achtste triatlon behaalde Martin Nieuwstraten een mooie 5e plaats achter de Strijk-broertjes in een veld van 177 finishers. Ook Cris Rosmolen was van de partij en Tom en Lisette Steens.

Appie heeft het weer geflikt. Volgens mij is het de 16^e keer dat hij de zwaarste Ironman, Lanzarote, volbracht heeft.

Fietsen: 5:55, 299^e en 5^e in Categorie. Een gemiddelde van boven de 30 is op Lanzarote hard. Er stond weinig wind.

Totaaltijd: 11:25, 342 plaats totaal en 10^e in zijn categorie. Ik schat in dat er maar 1 slot is in zijn categorie dus geen kwalificatie voor Hawaii.

Een kleine correctie,het was m?n 15 Lanzarote finish.
Het zwemmen ging goed en het fietsen mede door een voor Lanzarote zwakke wind ging super. Kwam goed van de fiets en rustig met een goed gevoel aan het lopen begonnen.
Nadeel van die zwakke wind was dat het bij het lopen erg warm was.
Al na 8 km liep ik niet meer lekker maar heb ik wel een constant tempo kunnen vinden dat ik tot het eind vast kon houden. De looptijd viel tegen maar ja het gaat zo als het gaat en hij is weer volbracht.

Albert

Toch wel een beetje zenuwachtig, want hoe gaat het allemaal in zijn werk. Dat je moet zwemmen, fietsen en lopen was me inmiddels bekend, maar hoe doe je dat met dat wisselen en waar laat je je zooi.

Ik moest me al vroeg melden in Ter Aar. Zelfs bij mijn baas verschijn ik niet zo vroeg, en dit heet dan hobby.

Ik had bewust een triatlon uitgezocht waar ik in een zwembad kon zwemmen, want zoveel buitenwater heb ik niet gevoeld. Nul komma niks, eigenlijk.

Eerst waren er vier series van de kwart, en omdat ik een langzame tijd voor het zwemmen had opgegeven (13 minuten) mocht ik wel in de eerste serie van de achtste starten. We zaten met zijn zevenen in een baan. De dame die iets eerder afzette, wilde heel graag voor me blijven en zwom schoolslag. Er echt makkelijk voorbij kon ik toch niet, en een trap in mijn gezicht wilde ik liever niet riskeren, dus zwom ik natuurlijk als laatste in mijn baan. Ach, komt me ook wel bekend voor.

Daarna zo snel ik durfde, naar de fiets, voeten afdrogen, sokken, schoenen aan, helm op en gaan. Eerste stukje viel niet tegen, maar toen kwam er een bocht en had ik de wind niet meer mee. Na een tijdje voelde ik mijn schoen vastzitten. Mijn veter zat om het grote tandwiel heen, Oei, toch wel eng. Gestopt, zonder te vallen, en de veter beter in mijn schoen weggestopt. Toch maar schoenen met clips kopen.

Na twee rondjes was het fietsen klaar. Ik dacht bijdehand te zijn en mijn helm al los te maken tijdens het lopen naar de plek waar ik de fiets kon neerzetten. Was ik daar bijna, kwam er een meneer naar me toe van wie ik mijn helm weer moest vastmaken. Gelukkig hield hij wel mijn fiets vast. Tsja, ik had natuurlijk eerst de regels kunnen lezen. Weer wat geleerd.

Het begin van het lopen, was niet zo heel lekker, was ook vergeten om iets te drinken tijdens en na het fietsen, maar na een tijdje voelde het weer goed.

Tuurlijk is het voor het moreel niet zo denderend als je door mensen wordt aangemoedigd, die een kwartier later waren begonnen met zwemmen en je voorbij lopen, maar gelukkig was dat bij het lopen en niet al bij het fietsen.

Na 5 km en een kleine anderhalf uur later, zag ik de finish en ik vond het nog steeds leuk. Dit krijgt zeker een vervolg.

Hierbij onze prestaties. Gezien de wijze waarop we hem gereden hebben helemaal zo slecht nog niet. Wat zeg ik gewoon top!

Ed is de meest constante renner. Zie de plaats op de Redoutte en de Bois d Olne. 6 seconde verschil op de redoute (5:39 en 5:45) is 41 plaatsen verschil.

Hoe zijn de beentjes? Op naar de 250 km in Limburg.

Marcel Naar uitslag

Je zat met z’n drieën in een team, en de bedoeling was dat je allemaal apart 1/8 triatlon af zou leggen, niet tegelijk, maar na elkaar.

Rene zou als eerste gaan, ik vervolgens als tweede en Jeroen ten slotte als derde.

Nadat Rene was begonnen, zorgde ik dat mijn spullen klaarstonden en ben nog eventjes in gaan zwemmen.

Op zich ging dit vrij goed, maar ik moest wel even wennen aan de fiets, omdat dit de eerste keer was dat ik op een racefiets zat.

Aan het begin zaten mijn benen nog in het fietsritme, en de eerste 200 meter ging daardoor best vervelend.

Mijn tijden van de onderdelen apart weet ik niet precies, maar mijn totale tijd was 1.13.39.

Zelf ben ik er best tevreden mee, en van onze categorie (Gem C) waren we als team eerste geworden.

Al met al was het een hele leuke dag, en natuurlijk hoop ik de volgende keer weer mee te kunnen doen

Weer een sfeervolle wedstrijd. Na de 1, 2,5 en 5 km startte de 10 km midden in Delft met zo'n 1500 deelnemers. Traditioneel komen de Delftenaren massaal op een evenement af als het maar in het centrum is. Al bij de minder bezette 5km stonden de toeschouwers rijen dik langs het parcours. De start van de 10 km was op de Burgwal, daarna over de Grote Markt en Nieuwe Langedijk richting Nootdorpse Plassen en Delftse Hout en weer via de Markt terug. Helemaal het gebied waar ik mijn jeugd doorbracht. Ook goed gelopen, mijn achillespees hield het net, niet te gek gedaan en weer net binnen het uur geëindigd, 5 min achter Yvonne. Dik tevreden, mijn geboortestad toonde zich weer van haar beste zijde.

Omdat we geen zin hadden om in een peloton te fietsen met voorrijders, kozen we voor de vrije toertocht van 70 km. In werkelijkheid was die 78 km, voerde over een mooi parcours langs de Vlist, de Hollandse IJssel en de Leidsche Rijn. In het begin een beetje druk, met enkele duizenden starters maar na 20 km, toen de 40km rijders weg waren, werd het veel rustiger. Nauwelijks regen, de tocht beviel ons goed.

De lange afstand was (gelukkig) iets korter dan aangekondigd, maar een hele mooie route. Wel erg druk met 7000 deelnemers in een peloton, daardoor reden we hele stukken stapvoets of stonden we zelfs af en toe stil.

Voor de uitslagen: Toerversie Giro d'Italia in Utrecht, 125 km, 4:35:18 uur.

De tweede fietstraining voor Limburgs Mooiste trok niet zoveel deelnemers als de eerste. Velen werden waarschijnlijk afgeschrikt door de weersomstandigheden, hoewel de buienrader deed vermoeden dat de regen van korte duur was. Dat was niet zo, we hadden 3½ uur vrijwel constant regen.

Echt een dag dat je er niet aan moet denken om een lekke band te moeten vervangen. Nou meneer Murphy had een goede dag. Zes lekke banden op 7 deelnemers is een indrukwekkend resultaat. Zelf leverde ik een forse bijdrage met 3x lek. Na de tweede keer probeerde ik nog fanatieker de modderige band van binnen en buiten na te kijken. Tevergeefs. Later thuis vond ik na het schoonspoelen van de banden de boosdoener: een klein steentje dat helemaal naar binnen gedrongen was: aan de buitenkant niet te zien, maar aan de binnenkant net naar buiten stekend. De eerste twee keer had ik met een CO2 patroon de band weer hard opgepompt, maar toen waren de patronen op en met een handpompje werd de derde band niet zo hard, er was onvoldoende druk om de band nogmaals lek te prikken voor ik thuis was. Een wijze les voor de toekomst in dergelijke lastige omstandigheden.

De training zelf was net als de eerste keer weer prima: door de lange rustmomenten tussen de tunnelstukken was het herstel goed.

Zaterdag 8 mei de laatste van deze trainingen. Zelf ben ik er niet bij want dan doen we de Girotocht in Utrecht.

Zondag 11 april had ik een talentendag, ik was uitgenodigd door de NTB om een dagje mee te doen en te kijken wat je uitslagen waren, een soort limietendag dus. Ook was er een ander soort project, Tritalent, daar moest je jezelf voor opgeven, als je goed was in het zwemmen of in het lopen en als je dan werd gescout dan kon je in een Nederlands team komen. Ook deden er mensen mee die al in het Nederlands team zaten en die waren echt goed! Ik was de enige die was uitgenodigd, dus ik zat tussen allemaal goede zwemmers
óf lopers! De meeste kwamen uit het zwemmen, wat ook wel mijn betere punt was. Bij het lopen kon je kiezen uit twee afstanden de 3 km of de 5 km, ik had voor de 3 km gekozen en bij het zwemmen kon je kiezen tussen de afstanden 400 m of 800 m, ik koos eerst de 800 m, later toch maar de 400 m gedaan. Het lopen ging wel goed, met een tijd van 13:45. En het zwemmen ging ook wel goed met een tijd van 6.04 ongeveer. Ik hoop dat ik nog een keer mee mag doen en dat ik dan mijn tijden weer verbeter!

Uitslagen van de TVS-ers staan op de uitslagenpagina. Ik kan er wat gemist hebben want ik was er zondag niet bij. Tegelijk was er in Noord-Frankrijk een wedstrijd stof happen (zie foto) en dat wilde ik niet missen.

TVS-ers zijn blijkbaar mooi weer fietsers. Vorige week met wind en regen was de opkomst niet zo groot. Vanavond waren er, na een mooie lentedag, 19 deelnemers, waaronder 6 dames. Dat is mooi en nodig, gezien het grote aantal deelnemers aan de komende toertochten.

Geen geldprijzen, geen uitslagen lijsten, alleen maar zwoegen door de modder, draaien en keren op de bospaadjes en glibberen op het gras en na afloop een bord boerenkool met worst.

Vorig jaar was deze loop mij al opgevallen, maar gooide een blessure roet in het eten.
Dit jaar weer een nieuwe kans, maar….ik voelde weer pijntjes die leken op een serieuze blessure. Zakte in de loop van de week toch weer weg dus tijdens het weekend bezoek aan mijn schoonvader in Drenthe glipte ik er tussenuit naar Rheeze vlakbij Hardenberg.

160 mensen aan de start, 7 euro inschrijfgeld, als aandenken een plus rookworst en een stap in het onbekende, want ik wijk bijna nooit af van het asfalt.

Het rondje zou 7 km moeten zijn, maar was duidelijk langer. De hardlopers liepen het parcours met de klok mee, de wandelaars tegen de klok in zodat deze elkaar tegen zouden komen. Ik heb het maximale aantal van drie rondjes gelopen en kwam uit op 22,5 km. Binnen 2 uur moest je binnen zijn, want dan werd de boerenkool opgeschept.
Geen wedstrijdelement maar dit vind ik toch een pittige limiet. Dit vond ik eigenlijk het enige minpuntje.

Na een aanloop van 500 meter volgde een gevarieerd parcours. 750 meter over sopperig gras, smalle bospaadjes, aardig wat heuveltjes, een stukje strand, een trap van 15 treden en een flink stuk door de modder.

Ik liep voorop met twee totaal onbekenden, die er toch een wedstrijd van maakten want ze waren duidelijk bezig om mij te lossen. In de laatste 100 meter heb ik ze de eer gegeven en mengde ik mij niet in de eindsprint. Na precies 1 uur 38 minuten was ik binnen. En toen met flink wat niet gedouchte hardlopers aan het toetje.