Marathon Rotterdam

Op de terugweg van de Run-Bike-Run in Geel werden de koolhydraten gestapeld bij onze vriendelijke clown want op 8 april stond de volgende wedstrijd alweer op de planning.

Ditmaal was het geen combinatie van meerdere sporten maar 42.195 meter hardlopen door Rotterdam. Na een slecht verlopen marathon van Spijkenisse (door ziekte) was mijn intentie om deze toch echt te gaan voor een PR aangezien ik mijn goede conditionele vorm deze winter heb kunnen doortrekken. Vele meters op de skies, een NK toerskien in Zwitserland en een hoogtestage van 3 weken hebben een positief effect gehad op het hart/long systeem. s’Avonds alle spullen klaar gelegt en de keuze gemaakt om mijn compressietubes aan te doen i.p.v. mijn compressiekousen. s’Ochtends met de metro naar Rotterdam, genoten van de sfeer en ontspannen na de start om daar samen met Theo K. te genieten van Lee Towers die al zingend ons vertelde dat je nooit alleen loopt. Nou dat bleek de hele route wel want er waren maar een paar mensen die hetzelfde plan hadden om een rondje door Rotterdam te lopen.

Ik ging weg op 4:30 p/km en dit liep erg lekker, mijn hartslag bleef binnen de gewenste zone, mijn broer stond op de voor afgesproken punten de verzorging en het zag er naar uit dat, ondanks de wedstrijd van gisteren, het een mooie dag kon worden. Helaas had ik gisteravond een verkeerde keuze gemaakt want na 23km voelde ik dat ik een blaar onder mijn teen had opengelopen en moest ik mijn looptechniek aanpassen om deze te ontlasten. Als iets niet bevorderlijk is voor je tempo is het wel het aanpassen van je looptechniek en ik zag langzaam mijn tempo achteruit gaan. Bij het 24km punt snel een EHBO post opgezocht en een stuk tape om mijn teen laten zetten. Inmiddels stond het bloed in mijn  schoen en de boosdoener bleek mijn sok te zijn. (dom, dom, dom om niet gewoon mijn compressiesokken aan te hebben gedaan).

Na deze niet welkome stop geprobeert om het tempo weer op te pakken maar helaas, het bleef irriteren en het werd ook een mentale kwestie aangezien ik mijn PR  als sneeuw voor de inmiddels aanwezig zijnde zon zag verdwijnen, toen maar de beslissing genomen om te gaan genieten van de sfeer onderweg, te genieten van mijn grootste supporter die alles stoer vanaf de nek van opa kon bekijken en uiteindelijk samen met Theo K. te finishen in een tijd van 3:43. Zeker geen tijd die ik van te voren in mijn hoofd had maar terugkijkend naar een mooi race weekend waarbij ik weer veel sportieve ervaring heb opgedaan en wat hopelijk alleen maar kan leiden tot een mooi seizoen 2018. #demooiste #mr18