Archief van de maand: november, 2015

Gisterenavond hebben wij op TVS’90 mogen luisteren naar het aangrijpende en inspirerende verhaal van Wouter Duinisveld
‘De Hartslag van een Ander, van transplantatie naar triatlon’.

Wouter was een gezonde en sportieve jongeman totdat een virale myocarditis zijn hart in 2006 compleet verwoeste. Totaal onverwachts hangt zijn toekomst aan een zijden draadje. Na een jaar balanceren op het randje van de dood krijgt hij een donorhart en daarmee een tweede kans in het leven.

Ironman Frankfurt

8 jaar later in juli 2014 joeg Wouter zijn grootste droom na: deelnemen aan de Ironman van Frankfurt (3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,2 km lopen). Glimlachend, trots, moe maar voldaan behaalde hij de finish.
Dat is al een wereldprestatie voor gezonde professionele topatleten, laat staan voor een amateursporter met een donorhart. Wouter is zijn donor elke dag dankbaar dat hij of zij hem een nieuw hart heeft gegund. “Ik heb mijn leven weer kunnen oppakken en inrichten op een manier die mij heel gelukkig maakt. Vlak na de transplantatie had ik niet durven dromen dat ik weer kan sporten op hoog niveau.”

In oktober 2014 verscheen Wouters boek ‘De hartslag van een ander, van transplantatie naar triatlon’, dat hij samen schreef met auteur Marcia Jansen. Het is een wake-up-call voor iedereen die nog twijfelt over orgaandonorschap. Wouter vertelt zijn ingrijpende en inspirerende verhaal en bewijst met zijn relaas hoe belangrijk orgaandonors zijn. Dankzij een enorme dosis moed, doorzettingsvermogen en optimistisme, zit hij nu fysiek en mentaal weer stevig in het zadel.

Levenslessen

Wouter Duinisveld draagt zijn boek op aan zijn zoontje en dochtertje. “Mijn kinderen zijn het mooiste wat mij is overkomen na de transplantatie”, vertelt de jonge vader. “Dankzij hen en mijn vrouw heeft mijn leven een extra dimensie gekregen. Ik hoop dat ik nog lang van ze mag genieten. Wat mij is overkomen en hoe ik daarmee om ben gegaan, wil ik mijn kinderen vertellen als ze wat ouder zijn. Ik wil ze belangrijke levenslessen meegeven, net zoals mijn vader dat met mij heeft gedaan. Maar als ik die tijd niet krijg, want mijn levensverwachting is helaas beperkt, staat alles in dit boek.”

Het leven is prachtig!

Duinisveld wil een inspiratiebron zijn voor mensen die er nog aan twijfelen om orgaandonor te worden. “Mijn ziekteperiode was niet alleen heel zwaar, het heeft me ook mooie dingen gebracht. Ik geniet nu elke dag optimaal van het leven. Het is prachtig.” Het boek ‘De Hartslag van een ander, van transplantatie naar triatlon’ is verkrijgbaar in de boekhandel en via bol.com

‪#‎Leefjedroom‬

Een bijzonder verhaal met zeker voor mij tal van herkenningspunten en inspiratie.

– Henk Hijdra

Zondag 8 november 2015:

“Vanochtend om 0500 ging de wekker, de loopschoenen stonden al naast het bed en startnummer was al opgespeld, even goed ontbijten, wat overtollig gewicht kwijtspelen en richting het metrostation. Daar stonden ongeveer 100 (als het er niet meer waren) bussen klaar om te fungeren als pendelbus naar Marathon. Daar aangekomen met al de andere 16000 lopers afwachten tot het startschot ging. Wij stonden in vak 3 en enkele minuten na 0900 was het onze beurt om in de voetsporen te treden van Phadipides. Hij had toen een boodschap, onze enige boodschap was finishen in het stadion 42195 meter verderop.
De zon liet zich al vroeg zien en verwarmde het Griekse landschap en ook in november komt daar nog zat warmte van af.
We hadden goeie kaartstudie gedaan en wisten dat het venijn hem zou zitten tussen de 21 en 32km. De eerste kilometers lekker 4:45/km kunnen aanhouden, elke (2,5) voldoende water tot me genomen en om de 5km een gelletje. Bewust op de stijgende stukken tempo gedrukt en me ook niet laten verleiden om in de dalende stukken te versnellen.
Na het 32km punt ging het in overwegend dalende lijn richting de finish, had gehoopt daar nog iets tempo terug te kunnen pakken maar de 350 hm zaten toch al in mijn bovenbenen en ook het tijdstip (1200 dus heetst van de dag) was niet in mijn voordeel. Heerlijk door kunnen lopen tot aan de finish, de laatste 200 meter binnenkomst in een indrukwekkend stadion.
Mijn gps gaf al 500 meter voor de finish aan dat ik de marathonafstand er op had zitten maar blijkbaar werken de grieken niet alleen met een ander alfabet maar ook met een ander meetlint en bleek het 42700 meter te zijn, er had 3:36 op de finishklok kunnen staan maar net voor de finish zakte er een deelnemer door zijn benen, ff gecheckt of alles goed met hem was en toen ik zag dat de medische dienst aangerend kwam ben ik gefinisht in 3:37:05
Het was een heel goed georganiseerde marathon die ik met een heerlijk gevoel heb gelopen.”

-Christian Monna